Dit verhaal begint eigenlijk 2 jaar geleden. Op de sportschool werd voorgesteld om een keertje met een groep mee te doen met de Mudmasters…. Leuk riep ik… Het voorstel werd serieus in een actie omgezet. Helaas moest ik dat jaar voor bij laten gaan. Ik moest kiezen tussen feestje of Mudmasters. Keuze was gemakkelijk ;), feestje natuurlijk. Enfin, vorig jaar werd ik 50 en de sportmeiden zeiden dat ze met mij nogmaals de Mudmasters wilden doen. Tja, daar kon ik geen nee tegen zeggen.
Zoals je ziet, hebben we er zin in. We hebben er al een hele wandeling op zitten (vanaf het parkeerterrein naar het evenementen terrein) en we mogen nog eindje voor we eindelijk op het terrein zijn.
Zoals hier boven staat, niemand met gezond verstand…. Er zijn hier wel een heleboel BIKKELS (onverstandige mensen) hahaha.
Hoewel het met de drukte nog mee valt, aangezien we met de Covid-19 regels te maken hebben.
Onze toegangsbandjes om, op naar de start!
Bij de start is het erg gezellig. Lekker opwarmen op muziek en dansen. We starten in groepjes.
Tja en dan gaan we. Mijn mede sportdames lopen vaker hard, maar hardlopen is niet mijn grootste hobby…. dus ze moeten een beetje (veel) inhouden qua tempo. De eerste obstakel is door een sloot heen. Dan zijn we door en kan het gemodder beginnen.
De sizzler; op je buik crawlen en hopen dat de draadjes die je ziet hangen op dat moment geen stroomstootje geven. Ik had geluk en voelde een stroomstootje…. gelukkig is dat niks anders dan zo’n stroomdraadje die om een weiland heen zit, dus enige ervaring hiermee had ik al. De Sizzler heb ik dus overleefd hahaha.
De volgende is de monkeybar… op de sportschool kan ik dat ook niet en dan hang ik maar 10 cm boven de grond. Iets in mijn hoofd blokkeert dan het bewegen van mijn handen. Heel vreemd, want met klettersteigen lukt mij dat dus wel…. Maar goed, we gaan er voor en ja, bij de eerste overpak gaat het mis en lig ik in het water. Ik was toch al nat 😉 een beetje meer of minder maakt niet uit.
Tussendoor hardlopen naar de volgende obstakel. Voor mij hardlopen, voor de dames op een sukkeldrafje mee met mij….
De capsize, het water in, zorgen dat je grip hebt aan een balkje en dan mede mudmasters duwen dan de het grote vierkante ding rond en aan de andere kant beland je weer in het water…
En weer door! Over houten wanden klimmen, met een zandzak op je nek lopen, evenwicht balk en glibberen in de modder. Hier zijn helaas geen foto’s of filmpjes van. Onze fotograaf, coach, waardevolle spullen drager etc. Remco mocht maar op een beperkt stuk van het parcour komen. Dit als gevolg van de regels. Gelukkig wel bij het meest modderige gedeelte… 😉 .
Langs het parcour staan ook fotografen van de mudmasters. De mooiste foto’s zijn die van de mudcrawl. De fotografen staan daar op oog hoogte (ingegraven).
De finish gehaald. We mogen ons mudmasters t-shirt ophalen en droge kleding aantrekken. Voelt heerlijk voldaan. Dit kan ik weer afstrepen op mijn lijstje “been there, done that!” Meiden dank jullie wel, dat jullie met mij dit hebben willen doen. Ook als ik dit schrijf voel ik mij nog steeds voldaan!
De glijbaan naar het water is leuk .niet voor mij maar voor jou .