Je hebt een wandeling in een schlucht (kloof) en een klettersteig in een schlucht. Dat zijn twee hele verschillende belevingen. Verderop in de blog zullen jullie lezen dat het soms ook te spannend kan zijn.
Na onze wandeling in de Rosengartenschlucht wilden we een klettersteig in een schlucht gaan doen. Bij het plaatsje Gargellen zijn er twee klettersteig routes met verschillende moeilijkheidsgraad. Vanuit Tarrenz is het ongeveer 1,5 uur rijden, als je via de langste wegtunnel van Oostenrijk gaat. De Arlberg Straßentunnel is bijna 14 km lang.
Voor ons duurde de tocht nog iets langer, wat tja ik (Marlies) zat achter het stuur en ik dacht nog effe deze auto inhalen en dan netjes 80 rijden…… Foutje, daar stonden mijn Oostenrijkse vrinden….. gelukkig zijn de boetes schappelijk in Oostenrijk. Schijnbaar of is het blijkbaar… moet ik de staatskas van Oostenrijk spekken. Dit is namelijk niet de eerste keer, 2 jaar geleden op de terugreis vanuit Italië was het ook raak. En nee, zo vaak ontvang ik geen boetes, hahahaha.
Start van de klettersteig
Verder met de klettersteig de Röbischlucht. Deze is de makkelijkste van de twee en daar zijn we mee begonnen. Wat ook erg fijn was, dat het deze keer maar een kwartiertje wandelen was….. vanaf de auto. Dat was erg aanlokkelijk gezien onze ervaring de eerste dag.
Helm vast zetten, handschoenen aan, heuptas om en dan ben ik start klaar.
Wandelen in een schlucht is toch heel anders dan klettersteigen, maar we genieten met volle teugen. Het is echt gaaf om te doen. Ondanks de lastige stukjes en we zijn er nog niet! Het is zo indrukwekkend, dat kolkende water onder je door.
We klimmen rustig verder en moeten ook nog een boomstammetje over.
Ondertussen zijn we aangekomen bij een steil stukje. Hier klettert het water flink naar beneden. Naar boven kijkend, komen we tot de conclusie dat het goed te doen is. Wel zijn we blij dat we een deel van de top-rope cursus gehad hebben. Je voeten goed neerzetten voor een goede houvast gaat steeds beter.
De top bereikt
Nog een laatste stukje door het weiland met de Milka koeien en dan zijn we bij de hut Ronggalpe op 1600 m. Daar genieten we van een typisch Oostenrijks drankje Almdudler met huisgemaakte koek met blauwe bessen. In de zon, met een goed gevoel van het behalen van de klettersteig, hebben we een heerlijk vakantie gevoel. Voor ons kan de dag niet meer stuk.
Ronng Klettersteig
We besluiten om de andere klettersteig, de Rongg klettersteig ook te proberen. Hier zit een klein stukje C categorie in (met overhang), maar we denken dat we het wel redden. We lopen met een gelukzalig gevoel naar beneden richting de Rongg waterval.
De Rongg klettersteig was toch te hoog gegrepen voor ons. Na het eerste stuk kwamen we tot de conclusie dat het, voor nu te hoog gegrepen was. Gelukkig was het dusdanig aan het begin dat we nog weer terug konden. Het was even een teleurstelling, maar de euforie van de dag overheerste gelukkig. We zijn terug gewandeld naar het dorp, wat deze keer maar een kwartiertje was. Daar hebben we eerst een biertje gepakt. En de dag afgesloten met een klein Oostenrijks schnitzeltje :).
Nog een uurtje met gepaste snelheid naar Tarrenz.
We kijken terug op deze dag met een heerlijk trots gevoel! Onze benen vermoedelijk wat minder, want die hebben ook vandaag weer hard gewerkt. Morgen maken we er een relax dagje van.
Bedankt weer voor het lezen!
Onderstaand de topo van de beide klettersteigen.
En de route:
Total climbing: 241 m
Super leuk weer om te lezen. Ga zo door. En wat een heerlijk weertje hebben jullie. Zalig. Groetjes sylvia
We genieten enorm, Sylvia. Leuk dat je een reactie achter laat. Liefs Marlies